.svg)
przygotowałem ten mały poradnik obsługi opisywanego u nas tu i ówdzie programu UMake. Jest to graficzna nakładka na program UCC.exe i bez niego nie pójdzie. W UMake w wygodny sposób i bez grzebania w wierszu poleceń ustalamy opcje kompilacji i obserwujemy jej przebieg; samą operację tak naprawdę przeprowadza UCC.exe - robi to jednak w tle i nie musimy się tym przejmować. Pamiętać musimy tylko, że log z kompilacji to plik UCC.log w folderze \System\ naszego P2 - przyjdzie nam nie raz do niego zajrzeć. 1. Po pobraniu i wypakowaniu programu do wybranego folderu, najlepiej tam gdzie nasz Postal 2 (StP, AWP itd), uruchamiamy program. Widzimy małe okienko z polem na rozwijalną listę. Pole jeszcze jest puste, bo nic w programie nie kompilowaliśmy. Oto jego okienko i wypunktowane kolejne operacje.
2. Najpierw musimy wskazać folder, gdzie przygotowaliśmy nasze skrypty do kompilacji.
3. Innym ważnym przyciskiem są Opcje kompilacji i programu, to przycisk nr 3.
4.Sam folder wybieramy w klasycznym okienku wyboru folderu. Wskazujemy sam folder o nazwie moda, nie zaś jego podfolder Classes, gdzie są skrypty. Program sam znajdzie te skrypty. Puste okienko, jakie mieliśmy w kroku 1-ym jest już zapełnione (nr 4). W miarę tworzenia i kompilacji nowych modów zrobi się nam z tego prawdziwa rozwijalna lista, czego wszystkim życzę.
5. Po kliknięciu w okno Opcji (krok 3) mamy dwie listy. Po lewo widzimy wszystkie skrypty, jakie UMake uwzględni w kompilacji naszego moda. Skąd je ma? Z pliku Postal2.ini. Pracując z UCC.exe musimy edytować zawsze sam plik Postal2.ini, UMake nas od tego uwalnia. Tylko podczas pierwszej kompilacji każdego naszego moda określamy, co program ma widzieć - albo pozostawiamy to, co już program znalazł. Po tym zabiegu UMake tworzy plik konfiguracji - zobacz krok 12. Po prawej stronie określamy foldery, w jakich ma szukać skryptów, tekstur i innych elementów, które nasz mod używa.
5. Zatwierdzamy nasz wybór (lub pozostawiamy wybór programu) kliknięciem w OK. Konfigurację naszej kompilacji mamy zrobioną.
6. Klikając w 'Compile' zaczynamy kompilację. Nie zniechęcajmy się pierwszymi niepowodzeniami. Brak klamry czy spójnika to nie tragedia. Program niespecjalnie nam w tym pomaga. Najdłuższy i najbardziej skomplikowany komunikat błędu pokaże nam, gdy przykładowo brak jakiegoś pliku z teksturą. Lepiej już zajrzeć do pliku UCC.log - tam zajdziemy więcej szczegółów tego, czego brakuje.
7. Domyślnie okienko kompilacji jest małe i nie widzimy szczegółów. Warto wybrać wtedy przycisk 'Details', co nam pokaże owe szczegóły. Kiedy widzimy magiczne słówko Success...
8. ...to nasza paczuszka jest już gotowa w folderze \System\.
9. Po skończonej pracy warto jeszcze poświęcić uwagę dodatkowym opcjom programu, tak by było nam wygodniej z nim pracować. Opcja nr 9 pozwala nam utworzyć na pulpicie skrót do programu. Jest on o tyle wygodny, że możemy kompilowane pliki metodą drag-n-drop przenieść na tą ikonę, czym zaczniemy proces kompilacji.
10. Opcja 'Register Explorer Commands' daje nam po prawokliku na dowolnym pliku skryptu szybki start kompilacji albo otwarcie okna opcji dla tej kompilacji.
11. Jednak dla mnie najwygodniej umieścić jest skrót do programu na pasku szybkiego uruchamiania. Jeden klik i już mamy okno UMake!
12. Na koniec: Gdzie program przechowuje konfigurację dla każdej kompilacji? W folderze głównym naszego projektu. Raz określone w kroku 5 opcje program zapisuje do pliku make.ini i stale z nich korzysta.
Powodzenia!
). Teraz już mogę kompilować te pier***one skrypty. Pozwoliłem sobie dodać te tutki, jako .PDF oraz .docx (Word).
