.svg)
MiG-31 Foxhound
MiG-31 (oznaczenie NATO Foxhound) — dwumiejscowy, naddźwiękowy ciężki myśliwiec przechwytujący konstrukcji radzieckiej.
Opis
Według założeń miał być połączeniem Tu-128 i MiG-25. Pierwszy z nich wyróżniał się bardzo dużym zasięgiem jak na myśliwce tamtych lat (2565 km zasięgu praktycznego), a drugi prędkością (2,83 Macha). MiG-31 miał więc połączyć zalety obu tych samolotów. W biurze projektowym Mikojana i Guriewicza badano samolot pod względem walki z nowym bombowcem USA - B-1B. Maszyna miała trafić do PWO (Obrony Powietrznej) Związku Radzieckiego. Myśliwiec był wyjątkowy, ponieważ pierwszy raz na świecie w samolocie produkowanym seryjnie zamontowano radar ze skanowaniem fazowym ZBI-16 Zasłon, czyli maszyna ma możliwość zwalczania wielu celów powietrznych naraz. Umożliwia to zwalczanie pocisków samosterujących przenoszonych przez B-1B. Maksymalny zasięg radaru wynosi 320 km, wykrywa jednocześnie wiele celów z czego automatycznie śledzi 10. Jednocześnie może odpalić salwę 4 rakiet do 4 znacznie oddalonych od siebie, manewrujących obiektów. Ówcześnie takie zadanie mógł wykonać tylko system z samolotu F-14 - AWG-9 z tym że cele musiały lecieć blisko siebie i nie wykonywać gwałtownych manewrów. Poza tym samolot posiada bogate wyposażenie awioniczne jak: wysuwany termonamiernik, systemy pozwalające operować nad terenami na których nie znajdują się naziemne pomoce nawigacyjne: RSBN, RSDN (radiotechniczne systemy bliskiej i dalekiej nawigacji),system Tropik wykorzystujący nawigację satelitarną, oraz wiele innych. Jednak najciekawszymi urządzeniami są systemy wymiany danych APD-518 i dekryptażu RK-RŁDN, które pozwalają skrycie przekazywać informację o celach innym samolotom oraz stanowiskom naziemnym. Umożliwia to grupie 4 MiG-31 patrolować pas o szerokości 800-900 km. Urządzenia te opracowano w początku lat 70. i stanowi ciekawostkę w porównaniu do np. amerykańskiego JTDS z lat 90. Wyjątkowość samolotu polega też na tym że jako jeden z niewielu seryjnych samolotów bojowych (poza MiG-25, SR-71, F-22) jest w stanie długotrwale utrzymywać prędkość naddźwiękową bez użycia dopalaczy.
Historia
Prototyp Je-155MP został oblatany 16 września 1975 roku. Po serii próbnej zaczęto produkować główną wersję samolotu. Po zdradzie A. Tołkaczowa i przekazaniu danych systemów pokładowych samolotów myśliwskich agentom CIA, opracowano zmodyfikowaną wersję MiG-31B (starsze egzemplarze doprowadzono do tego standardu w zakładach remontowych, oznaczając je literami BS). Ocenia się, że możliwości bojowe tej modyfikacji wzrosły co najmniej o 1,5. Z powodu zmian organizacyjnych w lotnictwie Rosji latach 90. opracowano wielozadaniową wersję oznaczoną jako MiG-31FE oraz zaoferowano ją na rynku międzynarodowym w wersji eksportowej. Została ona zmodernizowana do przenoszenia kierowanego i niekierowanego uzbrojenia powietrze-ziemia. Poza wymienionymi wersjami opracowano samolot do zwalczania satelitów ze specjalną rakietą oraz wersję M - z awangardowym radiolokatorem Zasłon M o niezwykle dużych możliwościach. Niestety pozostała ona tylko w prototypach. Obecnie MiG-31 jest podstawą obrony powietrznej w WWS Rosji (PWO wcielono do WWS Lotnictwa Frontowego). W 2005 roku rozpoczęto kompleksową modernizację samolotu, jednak prace są całkowicie utajnione.
Dane podstawowe
Państwo ZSRR
Wytwórnia MiG
Typ ciężki myśliwiec przechwytujący
Konstrukcja półskorupowa duraluminiowa z elementami tytanu
Załoga 2 (pilot i operator systemów uzbrojenia)
Historia
Data oblotu 16 września 1975
Dane techniczne
Napęd 2 × Sołowiew D-30F6
Moc 93 kN (152 kN z dopalaniem)
Wymiary
Rozpiętość 13,46 m
Długość 20,62 m
Wysokość 6,15 m
Powierzchnia nośna 61,60 m²
Masa
Własna 21850 kg
Startowa 46200 kg
Osiągi
Prędkość max. 3000 km/h (2,46 Ma) (1500 km/h na poziomie morza)
Prędkość wznoszenia 208 m/s
Pułap 20 600 m
Zasięg 5000 km
Promień działania 720 km
Rozbieg 1200 m
Dobieg 800 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × wielolufowe działko GSz-6-23 kal. 23 mm z zapasem 260 sztuk amunicji
8 węzłów podwieszeń dla pocisków rakietowych
Użytkownicy
ZSRR/Rosja, Kazachstan
Wady i Zalety
+Radar ZBI-16 Zasłon(ciągle ulepszany)
+Duża szybkość
+Duży zasięg
+8 węzłów na rakiety, bomby i możliwość podwieszania zbiorników z paliwem
-Waga
F-22 Raptor(strasznie długi opis, wybrałem te najważniejsze)
F-22 Raptor - (ang. drapieżnik) amerykański myśliwiec przewagi powietrznej, zaliczany do myśliwców piątej generacji, wykonany w technologii stealth. Został zaprojektowany głównie do walki z Siłami Powietrznymi ZSRR, posiada jednak uzbrojenie pozwalające na atakowanie celów naziemnych, prowadzenie wojny elektronicznej i nasłuchu elektronicznego. Podczas długiego procesu rozwojowego samolot posiadał oznaczenie YF-22, następnie przez trzyletni okres poprzedzający wprowadzenie do służby Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych F/A-22, by ostatecznie przyjąć nazwę F-22A. Głównym wytwórcą jest koncern Lockheed Martin, odpowiedzialny za konstrukcję płatowca, uzbrojenie oraz końcowy montaż samolotu. Firma Boeing Integrated Defense Systems dostarcza natomiast skrzydła, tylną część kadłuba oraz awionikę.
Uzbrojenie
względu na zastosowanie w Raptorze technologii stealth rakiety typu powietrze-powietrze muszą być przenoszone we wnękach osadzonych wewnątrz samolotu. Podczas procesu odpalania rakieta zostaje wysunięta na zewnątrz przez hydrauliczne wysięgniki na mniej niż sekundę. Istnieje możliwość przenoszenia bomb takich jak Joint Direct Attack Munition (JDAM) oraz GBU-39 SDB, a także użycie broni podwieszonej pod skrzydła, jakkolwiek wiąże się to ze znaczącym obniżeniem parametrów stealth, zmniejszeniem manewrowości, szybkości i zasięgu. Jako broń pokładową zastosowano działko M61A2 Vulcan o kalibrze 20 mm, umieszczone we wnęce na prawym skrzydle. Ze względu na niską liczbę pocisków (480 sztuk), która starcza na około pięć sekund ciągłego ostrzału, M61A2 pełni rolę broni ostatecznej. Pomimo tego, F-22 w momencie wystrzelenia wszystkich rakiet jest w stanie używać broni pokładowej podczas walki powietrznej bez ryzyka wykrycia. Oprócz zastosowania działka typu Gatlinga prowadzone są intensywne badania nad możliwością umieszczenia we wnęce broni laserowej rozwijanej w ramach programu THEL.
Skrzydła mają możliwość przenoszenia czterech odczepianych hardpointów. Każdy z nich jest teoretycznie zdolny do przenoszenia 2268 kg uzbrojenia. Jakkolwiek użycie zewnętrznych zasobników znacząco wpływa na niewidzialność F-22, mając szkodliwy wpływ na manewrowość, szybkość i zasięg. Dwa z nich są zaprojektowane do ewentualnego przenoszenia zbiorników z paliwem. Hardpointy mogą być odczepione w trakcie lotu, umożliwiając myśliwcowi odzyskanie pełnej niewidzialności w momencie wyczerpania zewnętrznego uzbrojenia. Obecnie prowadzone są badania nad podwieszanym zasobnikiem uzbrojenia. Jego użycie pozwoliłoby na wewnętrzne przenoszenie uzbrojenia przy zachowaniu niewidzialności całej konstrukcji, pociski czy też bomby byłyby uwalniane w momencie ich odpalenia. To rozwiązanie pozwalałoby F-22 przenosić maksymalną ilość uzbrojenia przy pozostawaniu niewykrywalnym, aczkolwiek przy jednoczesnym zmniejszeniu zdolności manewrowych. Istnieje jednak obawa, iż tak jak miało to miejsce przy mocowaniu dodatkowych zbiorników paliwa, powstające na skrzydłach naprężenia są większe niż początkowo się spodziewano.
Technologia Stealth
Na wysoką niewykrywalność samolotu dla radarów składa się szereg czynników: ogólny kształt płatowca, zastosowanie technologii radar absorbent material (RAM), a także zwrócenie uwagi na takie detale jak zawiasy czy kask pilota, który mógłby spowodować odbicie wiązki radarowej. F-22 maskuje swoją emisję fal podczerwonych, tym samym zmniejsza ryzyko wykrycia przez rakiety na podczerwień typu ziemia-powietrze oraz powietrze-powietrze.
Niewidzialność F-22 w mniejszym stopniu opiera się na wymagającej intensywnej konserwacji technologii RAM niż w przypadku poprzednich konstrukcji takich jak F-117. Owe materiały powodowały problemy w projektowaniu z powodu ich podatności na niesprzyjające warunki pogodowe. Przeciwnie niż B-2, który musi być przechowywany w klimatyzowanych hangarach, F-22 może być poddawany naprawom w normalnym hangarze. Co więcej, myśliwiec jest wyposażony w system ostrzegania (nazwany "Signature Assessment System"), reagujący w momencie kiedy w wyniku normalnej eksploatacji obniża się sygnatura radarowa samolotu do poziomu wymagającego naprawy. Dokładny przekrój radarowy Raptora pozostaje tajny.
Użycie dopalaczy może najwyraźniej prowadzić do wykrycia myśliwca, co może być kolejnym powodem nacisku na zastosowanie technologii supercruise
Awionika
Radar AN/APG-77, zaprojektowany do zadań uderzeniowych oraz utrzymania przewagi powietrznej jest w stanie śledzić wiele celów w każdych warunkach atmosferycznych. Dla zredukowania możliwości podsłuchu, częstotliwości pracy są zmieniane 1000 razy w ciągu sekundy. Radar może być użyty do przeciążania czujników przeciwnika, czyniąc z Raptora maszynę zdolną do ataku elektronicznego.
Dane gromadzone przez radar są przetwarzane przez dwa procesory CIP (Common Integrated Processor) firmy Raytheon. Każdy z nich ma wydajność 10500 MIPS oraz posiada 300 MB pamięci. Informacje mogą być nie tylko pozyskiwane bezpośrednio z urządzeń pokładowych, ale także mogą być dostarczane z zewnątrz. Po przetworzeniu przez CIP są one wyświetlane w czytelnej formie na wyświetlaczach w kokpicie pilota, umożliwiając mu podjęcie właściwej decyzji w sytuacjach zagrożenia. Na oprogramowanie F-22 składa się 1,7 mln linii kodu, w większości odpowiedzialnego za przetwarzanie danych z radaru. Obecny zasięg 200-240km w wyniku planowanych ulepszeń ma wzrosnąć do 400km.
F-22 posiada kilka unikalnych funkcji jak na samolot o takich rozmiarach i zadaniach mu wyznaczonych. Dla przykładu zawiera system wykrywania zagrożeń i identyfikacji celów analogiczny do stosowanego przez RC-135 Rivet Joint. Mimo, że wyposażenie Raptora nie jest tak potężne i zaawansowane ze względu na zastosowaną technologię stealth jego bliskość do pola walki rekompensuje ograniczone możliwości.
F-22 jest w stanie funkcjonować jako mini-AWACS. Pomimo zredukowanych funkcji w porównaniu do specjalnie skonstruowanych samolotów jak np. E-3 Sentry obecność Raptora w powietrzu wzmacnia możliwości uderzeniowe pozostałych myśliwców uczestniczących w walce. System pozwala mu wyznaczać cele dla współpracujących F-15 i F-16 a nawet decydować o ich zmianie w przypadku namierzania tej samej maszyny przeciwnika przez sojusznicze myśliwce. Czas potrzebny na wykrycie potencjalnych celów jest wielokrotnie szybszy niż przy współpracy z systemem AWACS.
Niskie prawdopodobieństwo 'podsłuchania' radaru zostało wykorzystane do szybkiej transmisji danych, która pozwala na szerokopasmową komunikację między nadajnikami i odbiornikami przebywającymi w zasięgu.
Państwo USA
Wytwórnia Lockheed Martin i Boeing
Typ myśliwiec przewagi powietrznej
Załoga 1 pilot
Historia
Data oblotu 19 listopada 1990
Dane techniczne
Napęd 2 × Pratt & Whitney F119-PW-100, turbowentylatorowe
Moc ciąg 155,74 kN z dopalaczem każdy
Wymiary
Rozpiętość 13,56 m
Długość 18,9 m
Wysokość 5,08 m
Powierzchnia nośna 78,04 m²
Masa
Własna 14366 kg
Użyteczna 25107 kg
Startowa 36288 kg
Osiągi
Prędkość max. 2.42 Ma (2962 km/h)
Prędkość przelotowa 1.72 Ma (2105 km/h)
Prędkość wznoszenia niedostępna publicznie
Pułap 20 000 m
Zasięg 3200 km
Rozbieg 380 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Pokładowe
1 × 20mm działko M61 Vulcan w kadłubie, 480 naboi
Rakiety powietrze-powietrze
6 × AIM-120 AMRAAM
2 × AIM-9 Sidewinder
Rakiety powietrze-ziemia
6 × AIM-120 AMRAAM
2 × AIM-9 Sidewinder oraz jeden z poniższych
2 ×155kg JDAM
2 × WCMD
8 × 113 GBU-39
Wyposażenie dodatkowe
Radar - (zasięg 200-240 km) przeciwko celom o powierzchni 1m²
Użytkownicy
Stany Zjednoczone (USAF)
Wady i Zalety
+Stealth(choć bardzo łatwy do wykrycia)
+Zwrotność
+Szybkość
+Niewielka masa
-W luku może zabrać tylko 8 rakiet albo bomb
-Traci właściwości stealth gdy otwiera luk lub gdy jest mu podwieszanie uzbrojenie pod skrzydła
Tak więc decydujcie, prosze o podanie powodu
